Czas zbierania zrzutów

    Schyłek lutego to początek wymiany poroża przez jelenie, na który z niecierpliwością czekają zapaleni zbieracze. Poroże można wykorzystać w wielu różnych branżach, poczynając od mebli, biżuterii, akcesoriów pasmanteryjnych, akcesoriów dla psów, kończąc na medycynie naturalnej i konwencjonalnej. Kilogram tego surowca może osiągać bardzo wysokie ceny w skupach, zatem nie jest dziwne, że późną zimą i wiosną rzesze poszukiwaczy przemierzają lasy i pola. Gdzie szukać poroża? Na co zwracać uwagę? Postaramy się przybliżyć Wam ten temat.

Najlepsze miejscówki - jak je znaleźć?

    Tropiciele łatwo są w stanie określić, czy w danym terenie występują jelenie. Nawet jeśli ukrywają się przed ludzkim wzrokiem, pozostawiają po siebie widoczne ślady. To przede wszystkim tropy, które można znaleźć na leśnych duktach czy polnych drogach. To również odchody, które przypominają duże kozie bobki - łanie pozostawiają odchody zaokrąglone, natomiast byki, które zrzucają poroże, wydalają bobki szpiczaście zakończone. Ten kształt daje znak, czy w danym terenie możemy znaleźć nasze trofeum. Kolejnym znakiem są obgryzione pnie drzew, pozbawione kory. W miejscach, gdzie odnajdziemy takie oznaki bytowania zwierzyny, warto wnikliwie poszukiwać poroża. Może być ono również w okolicy paśników i lizawek, przy których pożywia się zimą zwierzyna. Tym łatwiejsze będą poszukiwania, jeśli przy tych miejscach występują gęste zarośla i mocno rozgałęzione drzewa: osłabione poroże pod wpływem uderzania o gałęzie łatwiej spada z łba w okresie jego wymiany.

Zakazane praktyki

    Niestety stosunkowo wysokie ceny surowca prowadzą również do nieetycznych zachowań ze strony zbieraczy. Trzeba na wstępie podkreślić, że są one zakazane i ścigane przez leśników, Straż Leśną oraz myśliwych. Należy do nich choćby płoszenie zwierzyny w gęstym zaroślu, aby gubiła poroże zahaczające o gałęzie. Płoszenie każdego dziko żyjącego zwierzęcia, jeśli nie jest spowodowane ochroną pól lub bezpieczeństwa ludzi, jest absolutnie zabronione.
    Kolejnym zabronionym sposobem na szybsze zdobycie poroża jest instalowanie pułapek przy paśnikach, w postaci linek, drutów i tym podobnych. Nie tylko zagrażają one życiu i zdrowiu zwierzęcia, zaśmiecają środowisko, ale również mogą spowodować zagrożenie dla ludzi, którzy spacerują po lesie, czy zbierają runo leśne w sposób dozwolony i etyczny.
    Zabronione jest również zbieranie poroża w rezerwatach, parkach narodowych, oraz w młodnikach do 4 metrów wysokości. Należy również przestrzegać znaków informujących o zakazie wstępu w dane rejony lasu, oraz nie naruszać terenów prywatnych z informacją o zakazie przekraczania.

Ekwipunek zbieracza

    Do podstawowego ekwipunku zbieracza należy przede wszystkim dobre oko i zdolność wypatrywania szczegółów w terenie. Chociaż niektórzy polecają lornetkę, do obserwacji podłoża, szczególnie pokrytego ściółką, może się ona nie przydać - co innego, jeśli wybieramy się na poszukiwanie w polach, gdzie łatwiej wypatrzyć wystający kształt.
    Na pewno przydadzą się dobre buty z odpowiednią podeszwą terenową, dzięki którym kilometry w trudnym terenie miną lekko i przyjemnie. Koniecznie trzeba zadbać o ich wodoodporność, bowiem pora roku należy do tych mokrych i wodnistych - przyda się membrana i odpowiednia impregnacja. Buty powinny być również lekkie, aby nie obciążać dodatkowo nóg.
    Aby mieć do czego schować znalezione trofea, warto mieć ze sobą odpowiedni plecak. Sprawdzą się modele, które pozwalają na przytroczenie do nich długich tyk. Powinny mieć zatem pasy mocujące, lub przestrzeń między komorami, w której można umieścić długie obiekty. Należy przy tym pamiętać, by nie wchodzić między wąsko rosnące drzewa, aby nie zahaczyć niesionymi trofeami i nie uszkodzić ich lub plecaka.

    Okres zbiorów potrwa aż do kwietnia, a u danieli nawet do maja. Z pewnością każdy chętny i wytrwały będzie w stanie w tym czasie znaleźć swoje wymarzone trofeum.